"Een tikje asociaal en onaangepast." Zo typeert Emmie Hulsing, locatiemanager van verzorgingshuis Huis en Haard, de allereerste bewoners van het toenmalige sociaal pension aan de Utrechtseweg.
 Het waren niet zozeer ouderen die hier destijds kwamen wonen." Volgens de locatiemanager waren het mensen die geen dak meer boven hun hoofd hadden en nergens anders terecht konden. In de Tweede Wereldoorlog waren veel woningen in Arnhem door bombardementen verwoest. In de Weverstraat was kort na de oorlog tijdelijk een huis ingericht voor mensen, die dakloos waren geworden. Aan de Utrechtseweg, op de plek waar Villa Hoogstede had gestaan, werd voor deze doelgroep Huis en Haard gebouwd. Want ook Villa Hoogstede was plat gebombardeerd. Het sociaal pension werd in 1953 geopend door de toenmalige koningin Juliana.
Huis en Haard had aanvankelijk 120 bewoners. Ze sliepen met zijn zessen op een zaal.  Mannen en vrouwen gescheiden, uiteraard." Dat bleef zo tot 1978. Toen werd Huis en Haard grondig gerenoveerd en kregen de bewoners een eigen kamer. Het sociaal pension veranderde in een bejaardenoord. Degenen die er vanaf het begin woonden, konden er blijven wonen", zegt Hulsing.

   De locatiemanager begon in 1983 als hoofd Huishouding bij Huis en Haard: Toen woonde hier een man die er in 1953, op zijn 49e, was komen wonen. Een aantal bewoners van het eerste uur bleef jarenlang in Huis en Haard." Nu, bij het vijftigjarig jubileum, is Huis en Haard een verzorgings­huis waar mensen gemiddeld drie jaar wonen. Hun leeftijd is gemiddeld 86 jaar. ,Je moet echt iets mankeren wil je nu en in de toekomst in aanmerking komen voor het verzorgingshuis", zegt Hulsing.
  Dat het beleid er tegenwoordig op is gericht ouderen zo lang mogelijk zelfstandig te laten wonen, vindt Hulsing enerzijds een goede zaak.  Maar zorg dan wel voor voorzieningen waar mensen op terug kunnen vallen: een soos of een bingo. We moeten hoe dan ook voorkomen dat mensen in hun eentje thuis zitten te kniezen. Daarom is de dagopvang ook zo'n goede zaak: dat biedt ouderen, die nog thuis wonen, toch gelegenheid anderen te ontmoeten."

  De huidige 81 bewoners van Huis en Haard hebben veel behoefte aan contact, zegt Hulsing. Naast de knutselclub, de hersengymnastiek, het sjoelen en de wekelijkse ochtend klassieke muziek beschikt het verzorgingshuis over een geestelijk verzorger die met bewoners praat over zingeving.  Er is steeds meer aandacht gekomen voor de vraag hoe mensen het leven in deze fase ervaren", zegt Hulsing.  Het is belangrijk daarover te praten."
  Praten met elkaar doen ook de mannelijke bewoners van Huis en Haard, tijdens de wekelijkse mannenmiddag.  Slechts pakweg éénvijfde van onze bewoners is man", zegt Hulsing. Zij voelen zich best geïsoleerd, tussen al die  vrouwen, dus drinken ze eenmaal per week samen een borrel of draaien ze een film. Ze hebben eens een ander gesprek."