Vincentius is naast de H.Stefanus en de H.Laurentius de derde van de grote heilige diakens in de Kerk en de beroemdste onder de martelaren van Spanje.
Vincentius werd in de derde eeuw in Saragossa in Spanje geboren. Tijdens het bewind van keizer Diocletianus werd Vincentius gelijk met bisschop Valerius, in 304 gearresteerd. De bisschop werd verbannen maar Vincentius onderging de meest gruwelijke folteringen. Geduldig verdroeg hij zijn verschrikkelijk lijden. Hij wist zich gesteund door God en zijn engelen.
Vincentius was standvastig in alle opzichten en dat wekte de woede van de landvoogd van de provincie. Vincentius was niet klein te krijgen. De landvoogd van Hispania liet hem aan een paal binden en met lansen doorboren. Vervolgens liet hij hem roosteren en in scherpe scherven werpen. Een engel bracht hem echter troost. Daarop liet hij Vincentius in een moeras gooien, maar een raaf, zoals de overlevering vertelt, verdedigde hem tegen de wilde dieren en de roofvogels.
Tenslotte stierf Vincentius aan alle kwellingen en in een zak gemaakt van ossenhuid en met stenen verzwaard, werd hij in zee geworpen. Hij spoelde aan land bij Valencia.

In 864 werden de overblijfselen overgebracht naar de abdij van Castres in Languedoc, Frankrijk. Tegen het einde van de 18e eeuw werden ze door de Hugenoten verbrand. Reeds in de tijd van de H.Augustinus was de verering van de H.Vincentius algemeen verspreid

Vincent wordt aangeroepen door dakdekkers, wijnboeren en azijnmakers, wevers, houthakkers en tegelbakkers.

(Vincent = Vin Saint, ook wel: Vincent: van Vincere - overwinnen)
Uit: HeiligenNet.